دانلود آهنگ ۱۷۵ از علیرضا طلیسچی

متن ترانه علیرضا طلیسچی ۱۷۵

یه ماهی داشت میخواست آزاد باشه میخواست دریا بره شاد باشه میونشون یکم دوری فقط بود ولی دریام یکم بی معرفت بود دنبال ماهیه تا دریا رسیده اما دریا هم ازش قطع امیده هر کی برگشته نشونیشو نداره یکی میگفت دیدتش بی قراره بی قراره مادری که جز خدا راهی نداره احتیاجی به شناسایی نداره چون قراره توی انتظار بمیره بایدم عشقشو اشتباه بگیره بوشو حس میکنه تو همین حوالی گریه میکنه واسه یه تنگ خالی میسپره پیداش کنن میشینه هر جا خونشو میبره تا نزدیک دریا بی هوا براش میخواد غذا بریزه هر کسی شبیهشه خیلی عزیزه بس که تو دلش پر از غصه و درده درد زانوهاشو هیچوقت حس نکرده